ilk anestezi yediğimde direk kendimden geçmiştim. bir hafta sonra ikinci kesiğimi yemek üzere ameliyathaneye alındım. artık gedikliydim. morfinin kafası biraz daha geç geldi. anestezi uzmanım; gençten, esmer, oldukça çekici bir kadındı.

yeşil elbisemin içinde, ilk ameliyatın kaydırdığı şaftım ile iki kur yapayım dedim. elimi hafiften havaya kaldırdım. parmaklarımı viski bardağı avuçluyormuş gibi bir pozisyona getirip, ilgiyi kendime çektim. fiziksel olarak bir tek onu yapabiliyordum.

"awake diye bir film var, 2007 yapımı, izlemişsinizdir." dedim, bence şuh bir tonla. zira sesim, oksijen maskesinin içinde biraz tok ve ekolu çıkıyordu. o sırada göz kapaklarım ağırlaştı. lafımı bitirmek adına, kalan tüm enerjimi sadece bir gözümü açık tutmak için harcadım ve "daha önce... böyle bir şey?" çıkabildi çemçük ağzımdan, "are you kola?" edasıyla.

sert ve irite olmuş gözlerle bana baktı. duyamadım ama ağzını "yok!" der gibi yuvarladığını göreyazdım. gerisini hatırlamıyorum...

sabah yoğun bakımda uyandığımda sırtımda 30 santim kesik vardı. böylesini beklemediğimden "o kadar mı sevemedin beni be kadın?" diye geçirdim içimden. efkarlanıp, kayısı suyuna dalık pipetimden derin bir fırt aldım. ciğerim acıdı bir kez daha :(