1. bir öğretmen olarak bir çok kez doğruluğunu gördüğüm önerme. bir yerden sonra insanın yeni sınıflarda duymaya korktuğu isimler oluyor.

    tabi her genelleme gibi bu genelleme de biraz yanlış.
  2. (bkz: vedat)
    açik konuşalim, aklinizda canlanan tip uysal, mahzun bir tip mi? kesinlikle değil.
    bunun gibi.
    vedatlar tehlikelidir.
    t
  3. isimler sanki insanın kulağına fısıldanmış büyülü sözcükler gibi geliyor bana. bu yüzden her fantastik şeye olduğu gibi buna da inanmaya eğilimliyim. aynı isimli insanlar hem hareket,hem kişilik, biraz da görünüş yönünden birbirine benziyor. hatta annem umut adını hiç sevmez. umut, barış gibi isimlerin kısa ömür getireceğine inanır. aslında düşününce gerçek hayatta da böyle değil mi? umutlar çabuk tükenir, barışın kıymeti bilinmez düşmanlık daha keyif verir..
  4. hani bazen bakarsın da bu kızda tam 'zeynep' tipi var dersin , bazen tutturursun bazen 'emine' çıkar
  5. bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama çoğunlukla böyle bir şey olduğuna inanıyorum.

    mesela zeynepler çok sempatik sıcak bir enerjileri var.
    emreler şımarık fırlama piç diye tabir ettiğimiz tipler.
    ezgi buse tuğba bunlarda ortamcılar. melekler de keza isminin hakkını veriyor. saysam böyle uzar gider.
  6. çalıştığım kurumda benim haricimde iki adaşım daha var...
    ve hiç alakamız yok... hiç...
  7. adaşım olan iki arkadaşım var.
    ve hiç benzemiyoruz.
  8. aynı şeyi çocukluktan beri ben de düşünüyorum. buna psikolojide (veya ona benzer bir şeyde) ne derler bilmiyorum ama bence gerçek şöyle oluyor: birbirine gerek görünüş gerek tavır olarak benzeyen çok kişi var ama bu benzerliklerin üstüne bir de isimleri aynı olursa aklımıza hemen bu fikir geliveriyor. bu durumla birkaç defa karşılaşırsak da gerçeğin bu olduğuna daha fazla inanıyoruz.
  9. iki ismim var amma ikisiyle de adaş olduklarımın alakası yok... önerme çürütme vol 6842...