geçtim!
dönüp sırtımı kalabalıklara
kanayan yerlerime iki kat fondöten sürüp
(baba beni makinist yap)
gençtim, bilmiyordum o zamanlar
gitmeye yeltenmenin gitmek demek olmadığını.
şimdi bütün ağrırken, tırnaktan saç diplerime
ağaramazken şafak ve ağlarken mütemadiyen
(baba beni depresyona sok)
doğru ne yanlış ne hepsi iç içe geçmişken
sen varken tek güzel olan, bırakıp nasıl gideyim?
geçtim!
dönüp sırtımı kalabalıklara
evim bildim seni, geçmişim ve geleceğim
oralarda bir yerdeyken sen ve en güzel ihtimalken
bir şey gelmiyor elimden
(baba benim kafama sık!)
n’olur bana bir şey söyle ne yaptığımı bileyim
ne eksikse sen tamamla, son derece yorgunum
çok uykum var, öp beni, öpersen ne güzel uyurum

(baba beni ona götür..)