filmin güzelliği donuk olmasından ve bu donukluğu seyirciye yansıtmasından kaynaklanıyor, film sizin geçmişteki bu acıyı iliklerinize kadar hissedip empati yapmanızı falan istemiyor, bunun için maraş katliamı belgeseli var açar izlersiniz. tanıklıklar her şeyden etkilidir emin olun.

filmin anlattığı travma sonrası ve yeni travma arasındaki sıkışmışlıktır. hala travma yaratan durumu yaşıyor olmamızdır. bu durum neredeyse her saniyede yaşanır, hem de bütün doğallığıyla ve slogana kaçmadan.

travma sonrasının yönetmeni özcan alper'dir. travmayı insani olarak hissetmek istiyirsanızsa emin alper. bu film onlardan başka bu filmde sembol yok, o yüzden nuri bilge sinemasına yakındır, fakat siyasidir de. ayrıca toplumun dokunulmamış bir kültürünü ( dokunulmamış derken sanatsal açıdan ele alınmamış, yoksa toplumun egemenler tarafından en çok dokunulan kesimi kürt alevilerdir ) bütün sinmişliğiyle yansıtır. ezileni anlatırken ajitasyon çok kolaydır, senarist sarsılır ve sarsmak isterse ortada travma değil trajedi vardır, trajedi aslında yoktur, tiyatrodur, ama travma yaşanılandır.