bir kaç gündür sovyet/rus sinemasına takmış durumdayım. internet gerçekten büyük nimet; binbir türlü öneri ile karşılaşmak mümkün.

bu güzel filmi de bugün izleme şansı buldum.

açık konuşmak ve filmin bütün güzelliğini göz ardı edip açık bir yorum yapmak gerekirse yanlı bir film. sovyet ordusundaki her birey neredeyse bir hulusi kentmen. kızılordu iyilikseverler derneği gibi gösterilmiş. ama nedendir bilinmez, hiç rahatsız olmadım bundan. zira hem amerikan filmlerindeki gibi gözümüzün içine sokulan bir propaganda yok, hem de rusların kültürel anlamda dünya üzerinde hiçbir zaman amerika kadar etkin olmamasından kaynaklanıyor bu. "yine mi rus propagandası öeğ" diyebilecek kadar rus propagandasına maruz kalmadık hiç. belki kalsak spielberg ile ilgili yazdıklarımı bu film için de yazabilirdim, bilinmez.

filmin kendisine geçelim. giriş sahnesinde alyoshka'nın öldüğünün söylenmesi bence filmin vuruculuğunu azaltmış. aslında güzel düşünülmüş ama keşke o sahne ikiye bölünüp, alyoshka'nın öldüğü filmin sonunda söylenseydi. ciddi manada bir dram yakalanabilirdi bu sayede. ama olmamış; yine de canları sağolsun.

onun dışında diyaloglar gayet iyi. trende shura ile alyosha arasında geçen sahneler en baba romantik filme taş çıkarır. çok samimi ve içten olmuş. bu arada sanıyorum ki shura'ya aşık oldum. ama kendisi hakkın rahmetine kavuşmuş, ona da iki fatiha okumak gerekir.

neyse, uzatmayayım. bu film dramı da, savaş karşıtlığını da, romantizmi de gayet iyi kotarıyor. izlenmesi gereken filmlerden.