bayram ziyareti



  1. mezarlık ile başlar
  2. kimse bayram ziyaretine gelmedi. bende gitmedim çünkü kimseyi tanımıyorum buralarda. eski alışkanlık sanırım çikolata aldım. bir sürü ikramlik hazırladım. bayatlamasin diye bugün oturup hepsini ben yiyeceğim.
  3. bizde bayram ziyareti akrabaların çoğu uzakta olduğundan komşu ziyaretleri olarak gerçekleşiyor. bayramlaşmaya gelene ertesi gün iadei ziyarette bulunmak burada bir gelenek! ve 47 haneli bir sitede yaşıyoruz :) romanyalı yan komşumuz geçen yıl iadei ziyarete gelen bir aileye "daha dün görüşmüştük" dedi kadının tüm yıl dedikodusu yapıldı, haliyle "gelenek" ne denli absürt olsa da her geleni sanki hiç görüşmemiş gibi bir sevinç ve nezaketle karşılıyor, koca koca adam ve kadınların bu 4 günlük evcilik oyununu "normalleştiriyoruz".
    mesut
  4. hala bi rus kızı bulmadın mı soruları olmasa bence keyifli ziyaretlerdir. 75 yaşındaki büyük dayım senelerdir antalyadasın hala bi rus getirmedin el öpmeye diye azarlıyor her bayram
  5. benim için mecburiyet hissetmek dışında hiç bir his uyandırmayan,üstelik bir hata yapılıp gidilen kişilerle siyaset konusu açılırsa dayanılmaz hale gelen.tatlı fasıllarını "ben tatlı yemiyorum,siz de biliyorsunuz,varsa ayran rica edeyim" diyerek savuştururken bile sıkıldığım ziyaretler.
  6. eğer size soru sorulduğunda dikkatleri dağıtmayı her seferinde ıskasız başaran 15 kuzeniniz varsa en mutlu ziyaretlerdir. bu yüzden onlarlayken mekan fark etmez. cehenneme de gitseniz eğlenecek, gülecek, bayramı bayram yapacak her şeye sahipsinizdir. :)
  7. aslında bayram ziyareti falan severim.. ama gerçekten yakın olunmayan akrabaları, yılda 1-2 kere bayram münasebeti ile görmek çok samimi olmuyor. annem karadenizin bir ucundan babam egenin bir ucundan.. ne oraya aidiz ne buraya eh biz de büyük şehirliyiz, o yüzden sevemiyorum bayram ziyaretlerini tam olarak hiçbir akrabayı da tanımıyorum zaten.
  8. hiç sevmediğim ziyaret türüdür. herkesten ayri ayri samimiyetsizlik akar. yil boyunca bir iki dakikalık telefon görüşmesi hariç, asla birbirinin sesini duymayan insanların sanki bir saat görüşmeseler oleceklermis gibi bir hava yaratırlar. tonlarca samimiyetsizlik akiyor.
  9. olmazsa olmaz bir ziyarettir.
  10. bana ölüm gelen ziyaretlerdir. bir hafta öncesinde falan tribe girmeye başlıyorum. zaten tatlı sevmem, bir yıl boyunca yemeyeceğim tatlının aynı gün içinde zorla yedirilmesi, tüm o samimiyetsiz muhabbetler, trafik, kalabalık... anlatırken daraldım.

    bu sabah kahvaltıda "ailenin biyolojik ailen olmadığını öğrenmen durumunda ne yapardın" gibi bir muhabbet konuşuluyordu. valla sırf bayramda ziyaret edilecek kapı artacak diye biyolojik ailemi aramayacağımı fark ettim. o kadar yani.