borgna'nın diğer kitaplarına nazaran daha edebi bir dil tutturduğu kitabı. bu üslup da kitabı daha okunabilir ve zevk veren bir yapıta dönüştürmüş. bellek, umut, geçmiş, gelecek, deneyimler gibi kilit kavramlar üzerinden ve de sanattan, edebiyattan yararlanarak anlatıyor. bekleyişin kavramsal ve insani sıkıntılarından umut etmenin psikotik yıkımına güzel bir konu aralığında anlatıyor. bunları anlatırken proust ve pavese gibi yazarlardan yararlanması konuyu çekici hale getirmiş.