1. genellikle ateizmden yana olan tercihlerdir. amerika'yı yeniden keşfetmeye lüzum yok. insanoğlu keşfettikçe, öğrendikçe, muktedir oldukça tanrının(!) kudreti daha bir ölçülebilir, daha bir makul, daha bir sıradan gelmeye başlıyor. tanrı; insanların acz hissi kadar güçlüdür. yeterince öğrendiğimizde ve güçlendiğimizde tanrı saçmalığında ihtiyaç duymayacağız.

    problem; yeterince öğrenen ve güçlenen insanların diğerlerini yönetmek için tanrı figürüne ihtiyaç duymasıdır.
  2. itirazım var. öncelikle tanrı kavramının aciziyet içindeki insanlar tarafından tutunulacak bir dal olarak yaratıldığı düşüncesine kati suretle katılmıyorum. başlığı açan arkadaş da muhtemelen bir çelişki içinde olduğunu hissettiğinden sebep, son cümleyi ekleme ihtiyacı hissetmiş.

    güç, tanrıyı yarattı. tebaaya ise ona inanıp sığınmak kaldı. işte aciziyet burada başladı. acz arttıkça, sorgulama güdüsünü daha da çok kaybetmeye başladı insan. bla bla, günümüz islam coğrafyası bir günde bu hale gelmedi. avrupa'dan hiç mi hiç bahsetmiyorum dahi. tarih işte.

    kaldı ki inancın bir tercih olduğunu düşünen şahıs bir zahmet gelip buraya tek kelime yazmasın. zira komik olmuyor.
    zorg