bir çıkmaz sokakta

ne kadar dönüp dolaşsam, yine de
hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz
bir umut kırıntısı gözlerimde
yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz

sokak o sokak, bense ben değilim
sanki bin yıllar geçmiş aradan
boşlukta bir şeyler arıyor elim
belki de mahşere dek bulunmayan

yitirdiğim neydi, aradığım ne
çöken ne yüreğime kurşun gibi
tanrım! ben mi değiştim söylesene
yoksa, bende zamanlar mı eskidi

bir yerlere varmadan, nasıl böyle
hiç durmadan akıp gidiyor günler
yaşam diye verdiğin, bu mu söyle
o mu sırtıma sapladığın hançer

bir çıkmaz sokağın sonunda, işte
suskun ve tek başına seninleyim
fanilikten ölmezliğe geçişte
bilmiyorum, söyle bana, ben neyim

sevdimse; verdiğin yürekle sevdim
sen açtın bu ufku karşımda sonsuz
yürüdüm bir yolun sonuna geldim
yıkık, üzgün ve paramparça onsuz

ölüm buysa, tanrım buysa yaşamak
sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı
ya bir yere çıksın artık bu sokak
ya da öldür içimdeki tanrıyı!...