bazen kendinizi güçsüz, yalnız hissedersiniz de tutunacak bir şeyler ararsınız: bir özlü söz, bir şarkı gibi. ben ne zaman çaresiz kalsam hep kitap ararım. hayatın anahtarını sunacak bir kitap. kullanmaya can attığım repliktir: "bir kitap okudum hayatım değişti.."
işte, işten güçten bunalmış, bir bankada modern köle olmaktan sıkılmışken ve fakat o kadar eğitim alıp da bağımsızlığıma yetecek donanıma sahip olmadığımı fark etmişken beni belki bir sihirli değnek çekip çıkarır bu hayattan dedim. bir dilek tutsam da, olsa; dedim, google sordum, bu kitaba denk geldim.
kitap, kabala felsefesi üzerine. kabala inanışındaki hayat ağacını oluşturan on kürede bir yolculuk yapıyorsunuz. her kürede bir hafta geçiriyor, meditasyon ve ufak tefek alıştırmaları yapıyorsunuz. kitaptaki on küre yaratılışın evrelerini simgeliyor. tanrının nefesini üflediği insan olarak yaratıcı gücünüzü ortaya çıkarıp, dileğinizi yaratmaya çalışıyorsunuz. meditasyon yaparken yahudi inanışındaki mantraları kullanıyorsunuz, ve diliniz dönmüyor..
ilk küreyi tamamlamasına iki gün kalmış bir insan olarak kendimi daha huzurlu, umutlu, sakin hissettiğimi söyleyebilirim. ama dileğim gerçekleşecek mi, yaratılışın özünü kavrayabilecek miyim önümüzdeki on hafta gösterecek. bakalım, görelim o zaman...bir tarafım yaptığın ağaca çaput bağlamak gibi bir şey diyor ama duymak istemiyorum o tarafı..