-
bir insana yapılacak en büyük iyilik, yaptığı yanlışı yüzüne söylemektir. bir insan birinin yanlışını, hatasını görüp sinsi sinsi susuyorsa bu kişiye ne güven olur, ne arkadaşlık olur ne de iş yapılır. arkadaşınız yanlışınızı görüp samimi şekilde sizi uyarıyorsa bence bu iyilik gerçek bir iyiliktir. -
onu kendin olarak görmek. -
beklentiye girmeden ona yardım etmek. şayet beklentilik bir durum yoksa, sevginizi de sınırsızca verebilirsiniz. size karşı besleyeceği sadakat, aidiyet ve saygının sınırlarını siz belirlersiniz. unutulmaması gereken herkes bir gün ölecektir. kalp kırmaya gerek yok. kendiniz için bekleyeceğiniz en büyük iyilik nasıl olursa, karşınıza bunun en az iki katını vermeye hazır olun. -
çokk iddialı bir söz. iyilik kavramı kişiden kişiye değişiyorsa üstelik. nerede başlar ı nerede biter i kaos yaratan düşünceler söz konusuyken, bu ölçüde insana en büyük iyiliğin ne olduğunu tespit etmekte yeteneksizim açıkçası.
ama ya duyguları açıkça ifade etmek desem? çoğu kişi için zulüm gibi gelendir. farkında değil pek çokları lakin, duygusal cümleler kurmak ve hislerimizi karşımızdaki insana taşımak konusunda yetersiziz. diğer tarafta yarattığı fırtınaları düşünün hele bir de.. bir annenin çocuğuna olan, bir babanın yine keza aynı hislerle; diğer yandan karşılıklı iki insanın adını koyamadığı duygular ya da arkadaşlar arasındaki kısır döngüler. cevaplanmayan ne çok soruyla iç içe yaşıyoruz ve cevaplarını bulmak için alnımızdan terler boşanıyor, düşünmesi bile eziyet.
hala dile getiremediğiniz, aklınıza bile gelirken size zor gelen düşüncelerinizi açmakta çekinmemek; işte birine yapabileceğiniz en büyük iyiliklerin başında geliyor bu belkide.. -
bilmediği ve yapamadığı işleri için, ona yardımcı olarak, kendisinin yapmasını sağlamak.
hem ilerde siz rahat edersiniz, hem de karşınızda ki kişiye özgüven aşılamış olursunuz.
kimsenin yanında sonsuza kadar kalamayız, kimse de bizim yanımızda kalamaz. -
kararlarına saygı duyulmaktan geçer. -
ona yeni bir bakış açısı kazandırmaktır. -
bir insana yapılabilecek en büyük iyilik sizin de bir gün çekip gidebileceğinizi ona hissettirmek hatta mümkünse ona bunu direkt söylemek. insan olduğunuzu belirtip nasıl bir aşağılık mahlukla karşı karşıya olduğunun farkına vardırtmak.
bir insan yapılabilecek en büyük iyilik insanın aşağılık, lanet bir varlık olduğuna onu ikna etmek.
başı eğik kafasını kaldırıp 'bak kardeşim bak amınakoyim dinle ulan şunların söylediklerini, izle ulan dinledikleri ile yaptıklarının tezatlığını şaşır ulan tutarsızlıklarına' deyin.
dünyada insanları biraz daha dikkatle bakmaya başlayın göreceksiniz ki bir insanın bir insana samimi bir biçimde iyilik yapabilmesi gerçekten zor bir ihtimal. şartlar onu gerektirdiği için davranıyor sadece ve ne şartlar aynı kalıyor ne de insan.
bir insandan beklentiyi azaltmak o yüzden harika bir şey. ne olursa olsun artık şaşırma eşiğiniz o kadar yükseliyor ki 'ulan acaba ölüyor muyum?' diye soruyorsunuz kendinize.
velhasılı kelam insan ağır orospu çocuğudur ve maalesef dünyanın en şerefli mahluku falan da değildir.
ne diyordu o güzel çingeneler zamanın'da "kendimi bile kandırmaya başladığımdan beri kimseye inanmaz oldum" -
gölge etmemek. -
onu; olduğu haliyle sevmek yapılabilecek en güzel şey olurdu.
yani bu kişi arkadaşınız, dostunuz, sevdiceğiniz kim olduğu fark etmez.
değiştirmeye çalışmayın!
bırakın nefes alsın yanınızda. kalıba girmek zorunda hissetmesin kendini.