-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.33)
peyami safa'nın romancılığının zirvesine çıktığı eserlerinden biri olan bir tereddüdün romanı, i. dünya savaşı'ndan sonra inanmakla inkâr, bireysel ve toplumsal temayüller, kendi kendini tahrip aşkı ile yaratıcı hırslar ve sevdalar arasında kalan insanoğlunun tereddüt ve bocalamalarını konu edinmiştir. roman içinde yazılan roman kurmacası ve peyami safa'nın kendi hayatından derin izler taşıyan yapısıyla bir tereddüdün romanı, mütareke yıllarında ve savaş sonrasında doğan yaşamak yorgunluğu, toplumsal değerlerin alt üst oluşu, geçmişle olan bağların kopuşu, ahlak bunalımı, maddî ve ruhî sefalet, hiçbir şeye tam olarak bağlanamamak acısı, insanların inanmakla inkâr etmek, yapmakla yıkmak, sevmekle nefret etmek, iyilikle kötülük, isyan etmekle boyun eğmek, ölmekle yaşamak arasında geçirilen tereddütleri üzerine kurulmuştur. (d&r'ın sitesinden alınmıştır.)
-
yanlış hatırlamıyorsam arka kapak yazısında 'peyami safa'nın fatih-harbiye ve sözde kızlardan matmazel noraliya'nın koltuğu ve yalnızız'a geçiş kitabı ' gibi bir ifade vardı.
bu kitabı bu hikayeden daha net tanımlayacak bir cümle muhtemelen yok.
kafasındaki düşüncelerden sıkılıp bunları karakterlerin diyalogları halinde okuyucuya paslayan bir yazar buluyorsunuz karşınızda. neredeyse diyeceksiniz ki, yazmış da kurtulmuş.yazmasa delirecekmiş herhalde. -
romanın içinde bir roman var. romanın içindeki roman tek başına yayınlansa en azından benim açımdan peyami safa'nın en güçlü eseri olurdu. ancak roman bütünüyle ele alındığında ne yazık ki tat vermedi bana. roman içindeki romandan:
" ben, gece yarısı kaldırımlara bayılırım. gece yarısı kaldırımların hürriyetine, kimsesizliğine vurgunum. ben de kimsesiz ve hürüm, ben de kaldırımların çocuğuyum.
(...)
gece yarısı kaldırımların üstünde esen hürriyetin rüzgarıdır.
ah, biz o rüzgarı severiz; binbir ihtiyaçla yüzleri yanan kaldırım çocukları, o rüzgarla hırslarımızı soğuturuz.
hey!.. kaldırımların üstünde ne güzel bağırılır ve şarkı söylenir; kaldırımların üstünde ne güzel yıldızlara bakılır; arkadaşlarla ne coşkun kahkahalar fırlatılır ve yalnızken ve ağır ağır yürürken, için için ne güzel ağlanır! "