blues

yağmurdan kaçarken taşa tutuldum
dönüp bakamadım bile
şimdi kendi içine yağan bir bulutum
kağıtlar yeşeriyor toprak yerine

saçlarımı uzattım, aynayı kırdım
deri ceketimi çıkardım sandıktan
cebimde 20 yıl önceki sevgilimin resmi
o mu büyüdü, ben mi yaşlandım?

gümüş tabakamı, köstekli saatimi
bir blues ritmiyle kullanıyorum
her sabah yeniden uyansam da
naftalinli bir gençlik bu yaşadığım

ipsiz ruhum, sarsak, serseri
otobanlarda sırtında heybesiyle
cafelerde tuborg bira ve patates cipsiyle
durdun bir yerde, çağını bekliyorsun