ingiliz elektronik müzisyeni, prodüktör ve dj simon green'in sahne adı.

tam beş adet stüdyo albümü bulunuyor; animal magic^:2000^, dial 'm' for monkey^:2003^, days to come^:2006^, black sands^:2010^, the north borders^:2013^ şeklinde. ilk iki albümü nispeten karanlık trip-hop türünün izlerini taşırken, üçüncü albümünden itibaren tarzı chillout yönünde bir değişim gösterdi. en azından days to come'dan itibaren gündüz gözüyle de aynı keyfi verebilen bir müzik türüne evrildiğini düşünüyorum. ancak chillout deyince, genelde, palmiyeler altındaki hamakta sallanırken dinlenen şeyler akla geliyor, sample temeline oturtulmuş aksak ritimler aynı hissiyatı ne ölçüde verebiliyor, bu tartışmaya açık bir konu. bonobo işte bu ritimleri kimi zaman yaylılarla, kimi zaman özgün ve renkli vokallerle miksleyip, kendi alanında mucizeler yaratan bir adam, bu yüzden kategorize etmek, ait olmadığı bir kalıba zorla oturmak gereksiz olacak sanıyorum. önemli olan "o anın" tadına özgürce varabilmek.

her albümden birer örnek ekleyeyim, mümkünse söz konusu değişimi biraz daha açıklayıcı olsun: the plug, noctuary, recurring, prelude & kiara, first fires.

bonobo'nun kendine özgü tarzını benimseyip onunla benzer tatlar yakalamaya çalışanlar da yok değil. örneğin emancipator var, o da kendine has bir tarz oturttu, ancak bonobo tadı arayanlar için alternatif olabilmesi de mümkün. fakat öznel bir yorum yapmam gerekirse tamamen başka bir şeyler yarattığı için benim nazarımda alternatifi olmayan, benzersiz bir adam simon green.

unutmadan ekleyeyim, albümleri elektronik müzikte başlı başına bir ekol oluşturmuş ninja tune adlı ingiliz plak şirketinden^:label^ çıkıyor. "ninja tune ise o müzik iyidir" şeklinde pozitif önyargı oluşturmuş bir label'ın en öne çıkan müzisyeni diyebiliriz kendisi için.