barlarda kafelerde bir yandan çayınızı biranızı yudumlayıp hoş sohbet ederken bir yandan kendi adıma kulağımı cırmalayan tıngırtı. bahsettiğim şey gitarla çalıp söylenen popüler şarkılar tam olarak. emre aydın,seksendört tarzı şarkılar. müzisyene saygım büyük ancak bu tip popüler kafe bar kültürünü hiç sevemedim, ısınamadım, gitmek zorunda kaldım,somurttum, trip yedim,olduramadım.

geçenlerde yine gitmek zorunda kaldım. bir evlilik teklifi olacakmış canlı müzik sırasında, yakın bir arkadaşım da burada gitar çalacakmış elemana destek olmak için. neyse biz 4 sap gittik arkadaşımızı izleyeceğiz diye sahnenin önüne oturduk. sapı ayrıca belirttim çünkü 2 dakika sonra garson gelip damsızsınız diyerek bizi sahnenin yanına ancak barın en karanlık masasına sürdü. bitsede gitsek modunda dinledik. evlilik teklifi yapıldı alkışladık, canlı müzik bitti hadi gidelim derken mekan playlistten pink floyd,queen,deep purple çalmaya başladı. hafifte alkolün etkisiyle aşırı eğlenmeye başladık.

ardından başka bir grup canlı müzik grubu hazırlık yapmaya başladı. dayanamadım gittim adamlara biz şuan çok iyiyiz bu tarzda çalacaksanız eğer oturmaya devam edeceğiz yoksa gideceğiz dürüst ol ne tarz devam edeceksiniz dedim. davulcu ooo pink floydlar deep purplelar bizim işimiz eğlenmenize devam edin gençler dedi. büyük bir mutlulukla grubu bekledik. grup playlistine grup seksendört'le başladı. emre aydınlar havada uçuştu. belki çalarlar be abi diye 3 saat bekledik. çalmadılar. yine popüler kültür uğruna kandırılmıştık.