nick hornby çok kolay okunan, okuyan hemen hemen herkesin çok seveceği ama benim nazarımda asla sıradan sıfatıyla nitelendirilemeyecek bir yazar. çok muzır, çok zeki biri. gerçek bir erkek yazarı. cinsiyetçi bir söylem oldu evet ama zaten ben cinsiyetçi söylemlere karşı değilim.
aslında kitaba başlarken kendisiyle aynı yaştaki kız arkadaşı hamile kalan 16 yaşında bir çocuğun nasıl olgunlaştığını, nasıl değiştiğini okuyacağımı sanıyordum ama daha kitabın ortalarına gelmeden nick hornby ''beni hiç mi tanımıyorsun sen'' dedi karaktere ve dolayısıyla hikayeye verdiği yönle. 16 yaşındaki zeki dostumuz olgunlaşıp büyük bir adama, bir karaktere dönüşmedi; aksine, tam olarak kendisinden bekleneni yapıp kaçmayı seçti ve nick hornby’ nin eğlenceli üslubuyla tüm sorunlar, çok keyifle okunan bir macera haline geldi.

her yazar az çok karakterler üzerinden kendini, hayata bakışını filan anlatır sanıyorum. ben, nick hornby ile çok benzer bir açıdan bakıyorum ilişkilere ve hayata, ama nick hornby’ nin kendisi de karakterleri de benden çok daha başarılı ve cesur insanlar. bu kitaptaki sam’ in cesaretine yine hayran kaldım, işleri eline yüzüne bulaştırmak konusunda onunla kapışabilirim ama o benden çok daha güçlü ve cesur duruyor olaylar karşısında.
karakterin ve dolayısıyla nick hornby’ nin ilişkilere, sekse, aşka bakış açısı benim savunduğum pek çok şeye delil olarak gösterilebilecek nitelikte olduğundan zaten bir nick hornby kitabını sevmemem mümkün değil diye düşünüyorum. üzerine bir de gerçekten çok muzır, çok eğlenceli bir üslup eklenince keyifle okunan bir kitap çıkıyor ortaya. yine de okuduğum en iyi nick hornby kitabı diyemem. nick horbny, öykündüğüm mansur forutan, kanat atkaya gibi adamların da sevdiği bir yazar, kitaplarını -eğlenceli bulmakla beraber- biraz basit olarak görsem de sanırım ben yine de devam edeceğim bu adamı okumaya. zaten bu adama yapabileceğim tek eleştiri basit bir üslubu olduğu ama aynı zamanda çok eğlenceli, yaratıcı ve kesinlikle sıradışı.