cellat

sanırım bitiyor artık
bu serüven, bu yaşam
eski bir dost kılığında
ve dönüp bakmadan

dört yönden, aynı anda
vuruyor rüzgarlar
böyle ayakta durabiliyorum ancak
poyraz, lodos, karayel

şiirler okuyorum
yatağında uyuyan oğluma
o bir su damlası gibi
gülüyor katılırcasına

artık çok geç
yağmurun izini sürmek için
gençliğimin solduğu sokaklarda
ağır ağır ip sıkıyor cellat
uyanıyorum
kendi elim boynumda...