cenaze evi - kaan boşnak

aynı dertten muzdarip
ve aynı kentten yorulmuşuz
kuşlar uçuyor hayat ne garip
boşver sonra konuşuruz
giydiğim tüm ceketler vücudumu sardı
ceketlerin halini kimse sormadı
en sevdiğim halıya kahve damladı
bunları çabucak geçelim başka ne vardı

üstüme gelme artık benim
zaten koku çok ağır
güzel kesilmiş kenarlarımla beraber
mantarsız bi pizza gibiyim

sanki güneş burda hiç doğmamış gibi
herkes neden suskun sanki cenaze evi
beni üzme bak satarım kadıköydeki evi
gönlümü hoş tut hep burda bul beni

sonda ülkü tamer-konuşma şiiri okunuyor.
(başlığa kaan boşnak yazmışım el alışkanlığı)