tek mekan filmlerinden sayılabilecek olan ''çin kahvesi'' al pacino, jerry orbach, susan floyd ve ellen mcelduff'un performansıyla farklı bir boyut kazanmayı başarmış. amerika'lı yazar ira lewis'in kaleme aldığı bu eser ilk olarak al pacino'da dahil tiyatro sahnesinde oynanmıştır. ülkemizde can doğan'ın türkçeleştirip "çin kahvesi" adıyla sahneye koyduğu oyunda can başak ve aziz sarvan rol almıştır. herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği ve yaşantılarımızın ya da tanık olduğumuz alışagelmiş durumların hikayesi olmasıyla beraber, iç içe başarılı bir şekilde geçmiş olan dram ve mizah duygusu, herhangi bir dramatik sahnesinde dahi gülümseme isteği uyandırabilir. çünkü ''çin kahvesi'' gerçekliğe dokunmuş bir sanat formudur öyle ki söz konusu hikayemizde harry levine (pacino) , parasal sıkıntılar yaşayıp sevmediği bir işte çalışması, motivasyonunu kaybetmiş olduğundan ötürü zar zor kitaplar yazabilen biri olması gibi ayrıntılarla aslında thomes wolfe'n serbest uyarlaması olduğu gözden kaçmıyor.
asıl hikaye, eski bir arkadaşının ona olan borcunu almak için jake manheim (orbach)'ın yanına gitmesiyle başlar. jake bir sanat fotoğrafçısıdır. jake, parasının olmadığını söyler ve daha sonra, ikili kendi sanatları, geçmişteki ve şimdiki aşkları ve hayatlarının yönleri hakkında bir gece konuşması yaparlar. belki de bu konuşmayı tek bir cümleyle özetleyebiliriz; "bir taş, bir yaprak ve bir kapı; bir taştan, bir yapraktan ve tüm unutulmuş yüzlerden".