-
sevilmemek diyesim geliyor ama bu korku sadece çocukluğa sığar mı ? çocukluk zamanında bile var olması onu daha korkutucu ve daha gerçek yapar belki de. çocuklar genelde çocuklar arasında büyürler ve ebeveynlerin çocuklara sezdirmeden yaptığını sandığı karşılaştırmalar ve yorumlar bir şekilde kulaklarına gelir - ne alakası var demeyin çocukluk bu ne kadarına hakimiz sonuçta - bunun dışında çocuklukta oynanılan oyunlar, hep bir kaybedenin ve kazanın olduğu oyunlar, birincinin ödül aldığı, tebrik edildiği, ikinci, üçüncü ve diğerlerinin ise bir şey kazanmadıkları için kaybettiklerini anladığı oyunlar.
kaybeden de sevilebiliyordu değil mi ? biraz aciz, biraz zayıf, ağlamaklı bir haldeki çocukluk. bilemiyorum dostlar ama şu çocukluk korkuları gitmiyor bak onu biliyorum. galiba daha kibar bir isim - başlık - altında yine kendi korkularımızı kovalıyoruz. ben de bir korkumdan diğerine atmaya meylederken bunu fark edip durmak istedim. fazla bireyselleşmek istemiyordum ama engel olamadım. -
kardeşimle geceleri tuvalete gitmekten korkardık. sırayla kapının önünde birbirimizi beklerdik. sanırım nedeni de sırlar dünyası, kalp gözü gibi ailemizin izlediği ve bizim de izlemeye mecbur kaldığımız saçma sapan dizilerdi.