çocuklukta öğrendiğimiz/icat ettiğimiz , bilindik lezzetlerden farklı yeme-içmelerdir.

örneğin;
koruk terletmek
yenebilecek ekşilikte bir salkım koruk alınır, taneleri tek tek salkımdan koparılıp bir tasa konur. yıkandıktan sonra suyu süzülecek ama nemli kalmaları gerekiyor. üstüne tuz ekliyoruz. tasın ağzını temiz bi bezle kapatıp güzelce çalkalıyoruz.
terlemiş koruklarımızı afiyetle yiyoruz. (ağzınız sulandı di mi? benim de :))

hanımeli balı
hanımeli çiçeklerini bilmeyenler için, sarmaşık şeklinde bir bitkinin uzun gövdeli ince açık taç yapraklı çiçeğidir. çiçeğin tüp gibi olan gövdesinin dal ile birleştiği noktada tatlı özsuyu birikir. bir damla kadardır ama hem hoş kokulu hem tatlıdır. çiçeğin dal ile birleştiği yeşil kısmı ustaca bir hareketle koparıyoruuuz ancak buraya bağlı uzun bir tel var (dişi organı mı erkek organı mı şimdi bilemiyorum iğrençleşmeyelim :)) o telin ucu top gibidir.onu çiçeğin kökünden tutup çekince o bir damlalık balı kopardığımız noktaya getirir. oradan emersiniz. (çok basit bir şeyi bin dereden su getirip anlatamamak)

papatya gövdesi
bu saçma gelebilir belki öyle papatyalar görmemiş olanlarımız vardır. çocuk boyuna ulaşan güzel büyük renkli papatyalar var. bunların dalı mı dersiniz gövdesi mi dersiniz sulu ve kalıncadır. dış katmanı soyulduktan sonra yenir. aslında tatsız tuzsuz bişey ama çocuk işte elleşmeyin yesin.

süt mısır
işte hayatımda yediğim en lezzetli şey olabilir bu. pazarcıların süt mısır demesine aldanmayın, gerçek süt mısır, daha mısırın olmamış hali. bembeyaz ve içi sertleşmemiş olacak. çok tatlı bir şey.

yeşillik halinde nohut
nohutların yeşil ot halinde yolunması ve o minik kapsülleri patlatıp yemek. bu da gayet lezzetlidir. aşırı titiz değilseniz oyle toprağının tuzuyla yiyin gitsin. demir eksikliğine iyi gelir.

kelek
bu çok da çocukluğa özgü değil sanki, herkes bilir anlatmıyorum uzun uzun.

aklıma geldikçe ekleyeceğim.