sahip olduğum ve aşamadığım korkudur. öyle yavru köpek al büyüt aşarsın diyenler de halt etmiş; küçükmüş büyükmüş fark etmiyor ki...köpekten nefret etme gibi bir duygu eşlik etmez; en azından bende böyle. ayrı yaşayalım, birbirimizle görüşmeyelim köpek kardeş durumu daha çok. küçük bir kaniş de olsa, dünyanın en sevimli şeyi de olsa, uzaktan ama çook uzaktan severim; ağzını açması yeterli; esnemesi soğuk terler döktürür. yollarımı uzatır.

"sebepsiz" kısmına vurgu yapmak gerek. ne ebeveynlerimde var bu korku, ne köpek ile korkutularak büyütülmüşüm ne de köpek ısırdı. hiçbiri değil. sebepsiz işte. illa bir sebep arayacaksak belki de bir önceki hayatımızda kediydik kardeşim; olamaz mı? olabilir.