1. stefan zweig'in satraç kitabında bolca kullanılmış okuyucunun dikkatini çekiyor.
  2. özellikle kelimeleri karıştırmam, devrik bir bütüne bürünsünler diye ama kendimi bildim bileli böyle. konuşmalarım esnasında da vurgu ve tonlamalarla önem veren biri olarak, yazı dilinde belki bunu sağlamaya çalışıyorumdur farkında olmadan. bir yandan da uzun bir süre psikolojik bir açıklaması olup olmadığını da araştırdım bunun ama bir yanıt bulamadım. sinir bilime merak saldığımdan beri bununla ilgili çıkacak haber ve yeni bir bilgiyi merakla beklemekteyim.
  3. öyle cümlelerdir ki; değildir onların yüklemleri cümlenin sonunda.


    dizinin devamı gelse, leyla ile mecnun küfürü bile olabilirdi belki :)
    yalan
  4. nedendir bilmem ama benim konuşurken en çok kurduğum cümle şekli. kafada düşünüp yazarken hiç düzeltmeden ne geliyorsa yazdığım için yazılarda bu çok daha göze çarpıyor. bazen bu durum rahatsız etmekle birlikte ne yapılır bilemiyorumda.