öncelikle che ye çok şey katan ve bu suretle dolaylı olarak dünya tarihini değiştiren bu yolculuğa katılan iki kişiden birinin not tutmuş olması diğerinin ise film çekildikten sonra vefat etmiş olması filmin gerçekçiliği açsından ciddi bir şanstır. zira alberto granado filmi çekenlerle şahsen tanışmış ve sahnelerin gerçekçi olması konusunda ısrarlı davranmış.filme geçecek olursak herşeyden önce coğrafya mükemmel kullanılmış. onun dışinda gael garcia barnelin oyunculuğuna diyecek hiçbirşey yok. astım krizlerini izlerken içiniz daralıyor o derece. che portresinin bizim ülkemizde kendisine devrimci olarak bakan gençlerin aksine daha mahçup , çekingen , cevaplarındansa soruları bol şekilde çizilmesini çok sevdim. muhtemel ki che ömrünün sonuna kadar soru işaretleri ile yanyana kaldı. müziklerin kullanımı son sahnede gözleri yaşartan süpriz olarak alberto ve filmdeki sözlerin abartısızlığı çok gerçekçiydi. belki en vurucu söz ben artık ben değilim di. ernesto o yolculıktan sonra bir daha asla kendisi olamadı hep diğerkam oldu , hep başkalarıyla kaldı, gencecik ölümüyle ışıltıdan uzak dimdik hayatıyla uğruna öldüğü insanların yüreklerine dağıldı.