hayatımın yüzde seksenini kaplayan eylem. bunun iki türü var ama bende, birincisi bazen gerçekten dinlemek istediğim, merak ettiğim halde o an başka bir şey düşünüyor oluyorum, kafam başka yerlere gidiyor keza inanılmaz konstantresi çabuk dağılabilen ve dalgın bir haleti ruhiyem var, o sebeple böyle yapmak zorunda kalıyorum. ya da hiç olmadı tekrar etmesini söylüyorum. ikincisi de aynı olayı temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp getiren insanlara karşı uyguluyorum, ya da çok boş bir şey anlatıyordur zevk alarak böyle davranıyorum. ki bazen gerçekten her anlatılan dinlenilmeyi hak etmiyor. misal gelip bana "bugün bahar candan ne yapmış biliyor musun?" diyen birini nezaketen dinliyormuş gibi yaparım. ya da bahane bulur kaçarım. bu da kafa arkadaş.