karen horney'ın tanımı ile; içsel süreçleri sanki bireyin dışında oluyormuş gibi algılama ve kural olarak, kendi güçlüklerinin sorumluluğunu bu dış etkenlere yıkma eğilimidir. yansıtmadan farkı, yansıtmanın içerdiği süreçlerden daha geniş kapsamlı olmasıdır.

"bu bağlamda özellikle önemli olan şey, kendine yönelik kendi tutumlarının farkında olmamasıdır; örneğin gerçekte kendine kızgınken, bir başkasının ona kızdığına inanacaktır. ya da başkalarına duyduğu öfkenin bilincinde olacaktır ama bu öfke gerçekte kendine yöneliktir. sadece kendi rahatsızlıklarını değil, ayrıca kendi ruhsal rahatlığını yada başarılarını da dış koşullara bağlayacaktır. başarısızlıklar bir alın yazısı olarak görülürken, başarılarını şansa, neşesini havalara bağlayacaktır, vb."

"dışsallaştırma temelde aktif bir kendini devre dışı bırakma sürecidir. bunun olası oluşunun nedeni, nevrotik süreçte şöyle veya böyle yapısal olan kendine yabancılaşmada yatmaktadır.birey kendini devre dışı bıraktığı için, iç çatışmaları bilinç düzeyinden uzaklaştırılmış olması çok doğaldır. "