-
sanırım 2000'li arkadaşlar henüz katılmamıştır aramıza. bizim jenerasyondan da ''sokakta hiç oynamadım ben'' diyeniniz çıkmaz heralde?
yaz geceleri belediyenin sinek ilacı arabası, ardında bembeyaz bir dumanla girdi miydi sokağa çoluk çocuk ardısıra koşardık. bilen bilir. görüş mesafesinin çeyrek metreye düştüğü zamanlar olurdu..
az evvel benim kartal yuvasından aşağıya inen sokağı kesiyorum, sokağın başından bilindik bir ses duyuldu... daha bi dikkatli bakayım deyip pencereye konuşlandım ışık hızıyla. artık ne dumanı kalmış ardında bembeyaz, ne peşinde koşan tek bir çocuk arabanın...
varsa yoksa kuru gürültü...
biz 90'larda zehiri bile böyle severdik... ruhumuzu aldılar lan elimizden! -
sanırım bunu yapan son çocuklardanım. veya ben görmüyorum.
eski çocuklar yok artık. benden öncekilere özendiğim gibi benden sonrakilere de kızıyorum bu nedenle. aylarca sokakta oynayıp bir kez dizini parçalamamış çocuk mu olur? -
bir gülümseme bıraktı bu başlık yüzümde. açan arkadaş var olsun. o günlere götürdü, gözümde canlandı. çocuk gibi çocuk olduğumuz günler öyle güzeldi ki. keşke şimdi ki çocuklara da gösterebilsek, yaşatabilsek bu kirli dünyada. -
efsane miydik bilmem ama çok eğlenirdik arkasından koşarken.. hey gidi günler hey.. -
aynı zamanda o dumandan etkilenip aksıra tıksıra kusmuş nesildir. ardından da yoğurt yemiş olabilir.