-
youreads puanı (9.00)
-
sofar istanbul'da nil ipek ile birlikte söyledikleri hâline tav olduğum şarkı. beni tuhaflık içinde bir gaza getirir ve heyecanlandırır ayrıca. tam bir uzun yol şarkısı. -
biz'in bana kendimi içinde bulutların süzüldüğü pastel mavilerle çizilmiş bir gökyüzünde uçuşan iki küçük çocuğu anlatan bir masal kitabının içindeymiş gibi hissettiren şarkısı.
"bahsedilenler afaki
hayatımın en hayvanı duyguları içindeyim
çıktıkça içindeyim işte.
canımı al, ruhumu asla
öğrendiğim tek bir şey varsa o da okuldan değil ormanın tam ortasından.
sana demiştim dünya büküldü
sana demiştim dünya büküldü
sana demiştim dünya büküldü
sana demiştim dünya büküldü
eve dönüş yolu uzun
eve dönüş yolu hüzünlü
bana verdiğin tek şey hüzün
bana verdiğin tek şey hüzündü.
son yaklaştı
peki başı var mıydı?
söyle, vardı biliyorum
çünkü ben oradan geliyorum işte.
eğildi büküldü anılar
cevapsız kaldı sorular
amaçsız kaldı koşular
boşlukta sallandılar
sana demiştim dünya büküldü" -
ya hu sözlere bak hele desem de bir garip halde sevdiğim şarkı. sanırım ilk yorumda yer alan tanımdan daha iyi ifade edemezdim. omzundan bir yükü her ne pahasına atmış ya da yeni bir şeye başlar gibi.