spoiler mahiyeti taşımayan birkaç tanıtma cümlesi kurabilirim. kitap, olayları ittihat ve terakki cemiyeti'nin fedailerinden biri şehsuvar sami'nin gözünden, geçmişe dönük bir şekilde 1926 yılından, eski sevgilisi, daim sevdiği selanikli yahudi kızı ester'e gönderdiği mektuplardan başlayarak anlatıyor; kurgusu bu şekilde. 1906 yılından, şehsuvar sami'nin cemiyete üye olmasından tutup cemiyetin nasıl başa geldiğini, ne badireler atlatıldığını, 2. meşrutiyetin ilanı'nı, 31 mart ayaklanması'nı, trablusgarp harbi'ni, bab-ı ali baskını'nı, paşalar arası çekişmeleri, savaşa girişimizin arkasındaki planları, işgal yıllarındaki karanlık günleri... osmanlı'nın hasta adamlığını, tebasını oluşturan milletlerin fikir ayrılıklarını, kısacası 1926'ya kadar olan dönemi bir ittihatçı, bir vatansever tetikçi, bir mücadele adamının gözünden anlatıyor, onun cümleleriyle...

15 gün boyunca günlerinin büyük kısmını kaldığı oteldeki odasında masa başında geçirerek yıllar önce şartların ve seçimlerin yollarını ayırdığı ama hala sevdiği kadına hayatını, mücadelesini anlattığı mektuplarla baş başa bir roman okuyorsunuz ve o günleri, dönemin ambiyansını çok rahat bir şekilde kafanızın içinde hissediyorsunuz. bilmiyorum belki de ben bu konulara çok meraklı olduğumu için midir ancak, kitap beni oldukça çekti içine... hele bir de işin içinde aşk olunca, benim gibi duygusal bir şapşal kitabı bitirmemek için uğraştı durdu.

iktidarın, iktidar hırsının insanları nerelere getirdiğini güzel bir biçimde anlatan yazar, günümüze de ufak dokundurmalarda bulunmamış dersek ayıp etmiş oluruz. ama beni romanda en çok etkileyen şey şehsuvar sami'nin inanılmaz tutkusuydu... sadece sevgilisi ester'e duyduğu tutku değil. adalete, kardeşliğe, barışa, vatana duyduğu tutku... ve bu uğurda, doğru veya yanlış olabilir ancak büyük bir mücadeleye girişim kendi hayatını bu uğurda harcamayı göze almasıydı... sevdiği kadınla alıp başını paris'e gitmek dururken kendisi vatanın salahiyeti için burda kalıp mücadele etmeyi seçmişti ve belki de kendi düşüncesine göre de, yanlış da yapmış olabilirdi... vatan için aşkından geçmişti ama şehsuvar sami'nin de dediği gibi, neydi vatan? belki de çok sonra farkına vardığı gibi, o'ydu vatan... o'nu kaybettiği anda vatanını da kaybetmeye başlamıştı şehsuvar sami... bunları yaşamadan bilemezdi elbette...

toparlıyorum cümlelerimi ve entrymi... güzel kurguydu vesselam. ahmet ümit'i pek beğenmeyen bir okuyucu olarak bu kitabından haz aldığımı söylemem gerekir. okuyuculara tavsiyem, kitabı bir an önce temin edip okusunlar. 4 yıla yakın bir çalışmanın ürünü olan bu tarih kokan hikayede eminim ki herkes hem kendinden bir şeyler bulacak hem de tarihe dair birkaç şey öğrenecektir. öğrenme aşkınızın hiç solmaması ve güzel eserlerde buluşmak dileğiyle...

son olarak, romanımızın kahramanı şehsuvar sami'nin de dediği gibi: devletin derinlikleri, toprağın derinliklerinden daha karanlıktır.