ne diyeceğimi bilemiyorum. böylesi bir harekete ne denir de layığını bulur onu da bilmiyorum. ama günden güne pisliğin, iğrençliğin, ahlaktan ve iyilikten uzaklaşmanın içine sürükleniyoruz. daha kötü ne olabilir ki dediğimiz günün ertesi daha beteri çıkıyor. iyice sapkın, iyice kötü kalpli, iyice ahlaksız bir topluma doğru koşarak gidiyoruz. ve biz kadınlar artık bunlara alışmak istemiyoruz, korkuyla yaşamanın ne olduğunu kanıksamak istemiyoruz.

yolda yürürken arkanızdan birinin geldiğini hissedip ürkmenin, otobüste ya da minibüste sona kalan tek yolcu olduğunuzda bir an önce inmek istemenin, gece her erkeğin yapabildiği sokakta istenildiği gibi dolaşmayı biz kadınların ürktüğünden ya da çıksa da korkudan dolaşamayıp eve geri dönmesinin, herhangi bir ulaşım aracında gözlerle dahi taciz edilmenin, ama sesini çıkaramamanın insanı nasıl aşağılık hissettirdiğinin diliyorum bir gün farkına varırsınız.