ışık ve elektromanyetik dalgaların iletimini sağlayan ağırlıksız, akmazlığı olmayan, uzay boşluğunu doldurduğu düşünülen görünmez madde.

19. yüzyılda uzayın esir ile dolu olduğu düşüncesi kabul görüyordu. einstein bu düşünceyi kabul etmeyerek newton'un ve maxwell'in kuramları üzerine 20. yüzyılda izafiyet teorisini yarattı. maxwell denklemleri, elektormanyetik dalgaların durağan esire göre, vakumlu ortamda saniyede yaklaşık 300.000 kilometre sabit hızla hareket ettiğini gösteriyordu. fakat bu bir soruna yol açıyordu. esir maddesinde iletilen ışığın gözlemciye bağlı olarak hızının değişmesi gerekiyordu. einstein izafiyet teorisinde evreni gözlemcinin hızından bağımsız sabit ışık hızıyla, bükülmüş uzay zaman sürekliliğiyle tasavvur etti. böylece esir dolu evren düşüncesi yerini uzay zaman sürekliliği modeline bıraktı.