bu kitabın ilk sayfalarında yer alan genç subayın intihar mektubu, çaresizliğin yalnızca işgalden değil dönemim istanbul halkından da kaynaklandığını anlatır. genç subayı intihara sürükleyen sebeplerin çoğunu okumuş/okumamaış, laik/yobaz tüm topluluklarda izleyebilirsiniz. zaten bu halkın içindeki pisliği anlatırken %50'ler ile değil %90lar ile konuşmak daha doğru olacaktır.
kemal tahir'i seversiniz, sevmezsiniz, lakin bu halkın nasıl olup da o hallere düştüğünü, tavırları ve kişilikleriyle bu kadar yenilgiyi nasıl hakettiklerini anlarsınız kemal tahir'de.
şu bir gerçektir ki, memleket tamamen düşene kadar, savaş kapı önüne yaslanana değin, askerler dışında kimsenin pek umrunda olmamış gibi bir savaş olmuş 1.dünya savaşı bizim adımıza. kendini müthiş bir fırsatçılık ile yönlendiren karakterler o güzel, ızdırap içinde kıvranan insanların arasında toz gibi, her yerindeler kitabın. 4-5 sayfada bir bir rantçı, keyifçi çıkıyor karşınıza. eğlenmiyorsunuz bu kitabı okurken, üzülüyorsunuz, canınız yanıyor ve öfkeleniyorsunuz.
gün için salt geçmişi suçlayıp, kendi eylemsizliğine hiç pay çıkarmayan günümüzün beşiktaş meyhaneleri müdavimleri mustafa kemal atatürk başta olmak üzere yanında uğraşan didinen tüm kurmayların birlikte nasıl bir mücadeleye giriştiklerinden bihaber kendilerini fıstıklayadursunlar, türk ordusunun dönem kurmayları önce halkın umursamazlığını ve fırsatçılığını yenmişlerdir.