1. bana hediye edilenler için geliyor.

    (bkz: seek and destroy - metallica)

    karşı tarafa aitse saklamam. kapısına bırakırım ya da veririm direkt nedir yani.
  2. şuanda yaşadığım stresin nedeni olan başlık. bir arkadaşım çerkesler hakkında bilgi sahibi olmak adına benden kitap istedi. bende aa dur diyip (bkz: çerkesler - nihat berzeg) isimli getireceğimi söyledim. kuytu köşede kalmış bir kitap. ancak nihat berzeg'in bizzat kendisinin hediye ettiği bir kitap. aradım taradım bulamadım. sonra onda kaldığını hatırladım. şimdi terkedilen taraf olduğum ve defalarca beni sakın arama uyarılarına maruz kaldığım için gıkımı çıkartamıyorum. gururumdan taviz vermeyip daha bir kaç dakika önce sipariş ettim yenisini. arkadaşıma mahçup olmayacağım.

    bu arada şu satırlara yazarken farkettiğim şey beni çok mutlu etti. normalde bu tip durumları fırsata dönüştürmeye çalışan ben şuanda en çok arkadaşıma söz verdim kısmına takılıyorum. sanırım atlattım sözlük (#13789)
  3. kitaplar abi kitaplar. çok değer verdiğin için en sevdiğin kitabını verirsin sonra bi bakmışsın kitap yalan olmuş
    bragi
  4. itinayla saklanır efenim, şimdi ne kadar ayrı pencerelerden bakılsa da ufka geçmişteki güzel hatıralar saygıyı hak ediyor bence. zaten biten bir ilişki sonrası al mektuplarını ver mektuplarımı olayı bana hep çocukça gelmiştir. burdan yeni ilişkilere de duyrulur onlar sadece birer eşya, onların var olması o kişiyi unutamadığımızdan değil geçmişe olan saygımızdandır. ki zaten geçmişini kabullenemiyorsa yeni gelen kişi , o kişiden bir gelecek de olmaz sizin için, bırakın olmayavıversin.
    r2-d2
  5. şimdi çıkmayınca sevgili olmuyoruz, lakin benim aklım kaldı bu sayılır mı?
  6. en sevdiğim küpem,rujum ve en kötüsü kitaplarım. yıllar geçti kitaplarımın acısı geçmedi a dostlar.
  7. kitap. ondan da bana kalan sadece bir kitap. kahraman tazeoğlu'nun bukre kitabı. kokulu bir kitap olması yüzünden arada alıyorum kokluyorum, içime çekiyorum kokusunu kitabın, onun kokusuymuş gibi. tam 6 ay oldu bugün. ondan ayrılmak ilk başlarda çok zoruma gidiyordu. hâla da gitmiyor değil. ama bir insan, sevdiği kızın yüzünün her metrekaresini ezberlemişken, nasıl olur da unutmaya başlar. bakın bu ayrılışımızdan daha fazla koyuyor. hiçbir yerden ulaşamıyorum. resimleri bir sinirle sildim zaten, ayrılışımızın ilk günlerinde. en azından ondan bana kalan sadece bir kitap olmamalıydı. o da acaba böyle düşünüyor mudur?...
  8. küçük iskender - ip ucu bırakma sanatı . sayfalarında boş yer kalmayıncaya kadar üzerine yazdığım kitap. asıl mesele akıbetini merak etmek bir de tabi...
    ayrıca bu başlığa bu şarkı müslüm gürses-nilüfer