etgar keret'e hem gıcık olurum hem de severim. lise yıllarında kendimce kısa hikayeler yazardım ve ilk defa bir tanesi on beş, yirmi sayfayı bulmuştu. bir arkadaşıma okuttuğumda bana dedi ki bu bilek kesenler'e benziyor. sonra filmi izledik ve ben yıkıldım. ilk defa uzun bir hikaye yazmıştım ve o da bu adamın yazdığı hikayeyle neredeyse birebir gidiyordu. ergenlik tabi, bir üzüldüm bir üzüldüm. sonra, dedim, yanlız değilim benim gibi düşünen insanlarmış ve tanınan bir yazar olmuş. bir umut ışığı gördüm kendimde sayesinde.
nereden ne çıkar biliyorsanız okumasanız da olur ama bilmiyorsanız okunacaklar listenize ekleyebilirsiniz.