durmadan avuçlarım terliyor,
inildiyor ardımdan
girdiğim çıktığım kapılar.
trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
ne zaman bir dosta gitsem,
evde yoklar.


dolanıp duruyorum ortalıkta.
kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim,
rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
anahtarım güç dönüyor kilidinde,
nemli aldığım sigaralar.
ne zaman bir dosta gitsem
evde yoklar.

kimi zaman çocuğum,
bir müzik kutusu başucumda
ve ayımın gözleri saydam.
kimi zaman gardayım
yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
ne zaman bir dosta gitsem,
evde yoklar.

bekliyorum bir kapının önünde,
cebimde yazılmamış bir mektupla.
bana karşı ben vardım
çaldığım kapıların ardında,
ben açtım, ben girdim
selamlaştık ilk defa.