victor hugo'nun 'sefiller' isimli romanında geçen kahramanlardan, kozet'in annesi olan karakter.

sefiller'i okumuş olanların bileceği, okumayanların ise şu şekilde öğrenmesini arzuladığım üzere; bu romandaki her karakter apayrı bir dünya, bambaşka romanlardır. romanda adı en kısa geçen karakterleri bile rahatlıkla tutup, başka bir romanın baş karakteri haline getirebilirsiniz. fantin de bu özelliği taşıdığı için burada yer vermeyi uygun buldum.

fantin, sefiller için bir dönüm noktasıdır diyebilirim. hugo, sefaleti bütün çıplaklığıyla yüzünüze haykırırcasına anlatmak isterken fantin'den fazlasıyla faydalanmıştır. o kadar ki; aslında fantin'i hugo yaratmamış, fantin hugo'yu efsaneleştirmiştir. hem de tüm bu süreç sadece ve sadece tek paragrafta gerçekleşmiştir.

fantin, kozet'ini emanet ettiği kötüniyetli ailenin maddi taleplerine yetişebilmek için saçını süpürge ederken, yetmediği noktada belki de kalan son varlığı olarak gördüğü 'iki ön dişini' satarak küçük kızının bakımında kullanılmak üzere o aileye para göndermiştir.

rivayet edilir ki fantin; aslında bir roman karakterinden de öte, insanlığın lanetlik yüzünün anlık yansımasıdır.. ve dünya; fantin gibi milyonlarca hazin öyküye gebe iken, sefiller'in klasik mertebesine erişmesi, asla bir tesadüf değildir.

(bkz: sefiller)
(bkz: victor hugo)