1. fatsa'nın sosyalist belediye başkanı.

    sosyalizmi bana sevdiren kişidir diyebilirim.

    halk komiteleri yoluyla ordu'nun bir ilçesi olan fatsa'nın karaborsacılık, çamurlu yollar ve benzeri sorunlarını kısa sürede çözmüştür. çeşitli kültürel etkinlikler yapmış halkı aydınlatmaya çalışmıştır. can yücel gibi şairler sanatçılar fatsa'ya davet edilirlerdi. fatsa, sosyalist ve ilerici insanların gözünde bir kutup yıldızı olmuş sağcılar ve süleyman demirel tarafından hedef gösterilmişti. süleyman demirel ''çorum'u bırak fatsa'ya bak'' diyerek fatsa'nın çorum'daki faşist pogramlardan daha tehlikeli gördüğünü açıkça söyemişti, haziran 1980 ayında kapitalist devet'in ülkücü-faşist ortaklığında gerçekleştirdiği lokal darbeyle fatsa ''komünü'' dağıtımış ilçede terör estirilmiştir. terörden nasibini alan gençler yılmamış ve daha sonra dağa çıkmışlarsa da örgütten (dev-yol) gereken desteği maalesef gör(e?)memişlerdir.
    daha fazlası için (bkz: fatsa gerçeği) belgeseli.

    şimdi terzi fikri pek çok çevre tarafından sahiplenilse de hiç biri devrimci bir teori ve pratik yürütemiyor, hatta en yaygın, en mainstream takılanların yöneticilerinin böyle bir niyetleri bile olmadıklarını görmek için insan sarrafı olmaya da gerek yok enayi olmamak yeterlidir. (devrimci hareket dergisini niyet olarak dışarıda tutuyorum ama o da teorik olarak çağdışı kalmıştır eskiyi aşamamıştır)
    ha ovacık belediye başkanı'nı da niyet olarak bunların dışında tutuyorum (maçoğlu, bence her ne kadar kürt(?)-zaza alevi bölge halkının tarihsel duruşunun ekmeğini yediyse de) terzi fikri'ye en çok yaklaşan da odur aynı ''gelenekten'' gelmese bile (ki gelenek ne yahu töre gibi nerden geldiğine değil nereye gittiğine bakacaksın).