okuduğum ilk robert silverberg kitabi. okumaya başladığımda çok farklı bir evrenle karşılaştım. insanlar loncalara ayrılmış ve her loncanın farklı bir görevi var. kitabın anlatıcısının loncası ise izleyiciler loncası. izleyiciler günün belli saatlerinde aletleriyle dünyayı izliyor. amaçları ise gelecek olan bir istilayı görmek ve uyarıda bulunmak.
kitaba ilk başladığımda dili bana çok masalsı geldi. karakterlerin ve evrenin tasvirleri bir masaldaymış gibi hissetmeme neden oldu. ancak içinde bulunduğumuz evren geri kalmış bir dünya değil. ileri teknolojiler, gezegenler arası yolculuk ve yıldız gemileri bolca var. kitabı okumadan önce bana masalsı bir evren ama her şey çok teknolojik, uçan arabalar falan var deselerdi kafamda canlandıramazdım. çünkü bu ikisi birbirlerine yabancı kavramlar. ancak yazar ikisini alıp öyle bir harmanlamış ki okurken zevk alıyorsunuz.
kitabın olay örgüsü de çok sağlam. kitabı bitirdikten sonra o son için yapılan hazırlığı görmek insanın çok hoşuna gidiyor. kitabın en hoşuma giden kısmı ise din ve eşitlik hakkında olan konuşmalardı. çok güzel düşüncelere sahip karakterler vardı ama bu bölümün kısa sürmesi kötü oldu.
kısacası silverberg'in favori yazarlarim arasina girmesine neden oldu gece kanatlari.