1. (bkz: ayçiçeği) (bkz: mahçiçek) ekimine nevbaharda başlanan ve yazın yetiştirilen bir kültür (tarım) bitkisidir.

    günebakan, gün ışığı nereye vurursa pervane misali döner durur gün boyunca. güneşe olan aşkından, zamanla uzaya uzaya semaya yükselmiş bir sarı papatyadır sanki. canlı renkleri ile insanda bir yandan mutluluk hissi uyandıran, boynu büküklüğü ile diğer bir yandan hüzün veren bir tabiat harikası çiçektir, çiçek topluluğudur. kâh kelebekler uçuşur, kâh gözyaşları damlar yapraklarından. mihr ü mah'ın mihr'i güneş, mah'ı günebakandır.

    !---- spoiler ----!

    (bkz: nazar sözlüğü) (bkz: mahrem - elif şafak) (115. sayfa)

    ayçiçeği güneşe âşık olunca, gülmekten kırılmış bütün bitkiler. "güneş gökyüzündeki tahtından bir an bile ayrılmaz. kudretli ve ulaşılmazdır. sen kim, o kim! vazgeç bu sevdadan" demişler hep bir ağızdan. ayçiçeği sesini çıkarmamış. sevdalı gözlerini dikmiş güneşe; bakmış, bakmış, bakmış...

    uzun müddet hiçbir şeyin farkına varmayan güneş, nihayet bir gün, ayçiçeğinin bakışlarını hissetmiş üzerinde. önce geçici bir heves sanmış, ama zamanla yanıldığını anlamış. ayçiçeği öyle inatçıymış ki, güneş tahtını nereye taşıdıysa, yılmadan ve usanmadan o yöne çevirmiş başını...

    derken bir öğleden sonra, artık bu takipten bıkan güneş sapsarı gazabıyla kavurmuş ayçiçeğini. henüz ayçiçeğinin üzerinde simsiyah dumanlar tüterken, insanlar akın etmişler olay mahaline. "yaşasın!" demiş içlerinden biri. "şimdi ne güzel çitleriz bu aşkı."

    !---- spoiler ----!
  2. trakya'da gündöndü de denen, etinden sütünden faydalanılan çiçek. ben küçükken yağçiçeği dermişim ona, nerede aloe vera filan o zaman tabii :)
    alman papatyasının sarısı ayçiçeğine görünüm olarak benzer ama aynı tadı vermez :)
  3. memleketime giderken yolumuzun üstünde günebakan tarlalarına rastlardık. birkaçını koparıp yolumuza çekirdek çitleye çitleye devam etmek çok keyifliydi.
  4. ilginc olarak ingilizcesi sunflower, turkcesi ayçiçeğidir.