genelde duymakla, okumakla değil yaşayarak öğrenmeyi tercih ediyorum hayatımda. hayatın neredeyse tüm alanlarında böyle oluyor, bazen riskli bazen avantajlı, bazen heyecanlı. doğu ekspresi muhabbetinde de çok konuşuldu çok söylendi, ben üniversitede iken zaten sürekli doğu ekspresi ile sivas'a gider gelirdim. şimdi bilet kalmamış yataklı vagonlarda. tabi yataklı olmazsa çekilecek dert değil 24 saat falan git gel, zor gereksiz.

yer yoksa biz de güney ekspresi ile gideriz, yaşarız neymiş konuşuruz dedik. hemen haftasına biletleri temin edip yola çıktık. ankara'ya kadar hızlı trenle fena sayılmayan bir yolculuk yaptık. bir gün orada kalıp ertesi gün diyarbakır istikametli şekilde bindik trene. gezdik gördük eğlendik, uyuduk. fena değildi, overrated oldu diye eleştirmek yerine biz de yaşayacağımızı yaşadık. dönüşte tren bile yandı, davarın biri tuvaletin çöpüne sigara atmış. tutuşmuş vagonun yarısı. tabi bizim vagon değildi bize sadece dumanı geldi. maceraysa macera, güney ekspresi de fena değil. doğu ekspresinde yer yok diye hayallerinizi ertelemeyin.