her zaman insanoğlunun kaybetmesini sağlayan ( bana göre ) egoist bir tavır. hani " hayat kısa, kuşlar uçuyor " gibi bir giriş yapmak istemiyorum ama. kısacık bir ömür de yapılmaması gereken bir şey, geriye kalan her şey icin mastercard diye reklam yapmak isterdim ama, madem dramatik bir yazı olacak. neyse kalsın o iğrenç espritüel cümlem.

en son ne diyordum, he gurur.
kısacık ömrümüz de neyin gururu, neyin bencilliği? çok mu önemli ömür boyu kuracağın " keşke " ile başlayan cümlelerden? hayatım boyunca bir kez bile gurur yapmadım hiç bir konuda. belki de en çok gurur yapılacak konular da daha çok cesaretlenip, diğer insanların en ağır gurursuzluk dediği şeyleri yaptım. şimdi geriye doğru dönüp diyorum ki, iyi ki gurur yapmamışım... yoksa ömrümün son nefesine kadar keşke ile başlayan cümleler kuracaktım. en çokta erkekler yapar bu gururu. neden biliyor musunuz? saçma sapan iki üç tane erkek arkadaşına rezil olmamak içine... çünkü toplumun dayattığı bir şeydir gurur, en çokta erkeklere... an oldu, tüm okulun önünde diz çöküp özür diledim kız arkadaşımdan, yeri geldi beni hiç tanımayan insanların önünde. kız arkadaş, sevgili, normal erkek arkadaş, anne, baba, kardeş vs. fark etmeksizin hepsi için gurur denilen şeyi ayaklarımın altına paspas ettim. pişman mıyım? asla. bugün olsa bugün de yaparım.

yalnız gurur ile kişilik arasında ince bir çizgi var.... bu çizgiyi ayırt edemezseniz onur denen şeyi ayaklar altına alırsınız, ona dikkat.

bana hayatın öğrettiği en büyük şey, yarınlar da keşke dememek için, gurur yapmayacaksın...