Kimdir?
1883 yılında lübnan'da doğdu. eserleri ve düşünceleri dünya üzerinde geniş yankı uyandırdı. şiirleri yirmiden fazla dile çevrilmiş olan cibran aynı zamanda başarılı bir ressam idi. resimlerinin bazıları günümüzde dünyanın birçok şehrinde sergilenmektedir.
yaşamının yaklaşık son yirmi yılını abd'de geçiren yazar, ölümüne kadar kaldığı bu ülkede eserlerini ingilizce yazmıştır.
-
(bkz: ermiş-halil cibran) -
serbest çağrışım (bkz: cibranlı halit paşa) -
bu dünyaya ait olduğuna inanmadığım, aşmış bir kelime cambazı. bir hayat ışığı, inanmayanlar için tanrı yerine geçebilir. şu nedir be adam;
''bir insanın gerçeği, sana açıldığı kadar değil içinde sakladığı, sana açılamadığı kadardır. bu yüzden, onu anlayacaksan ne dediğine değil, ne demediğine kulak vermeye çalış.''
eyvallah. -
şair yanı ağır basan bir filozof. tıpkı nietzsche gibi geldi hem felsefesi hem üslubu. arada bir tanrı algısı farkı var. bir cumartesi sabahında şiirlerine heves ettim.
ve bir kadın, "bize acıdan bahset" dedi.
ve o cevap verdi:
"acınız, anlayışınızı saklayan kabuğun kırılışıdır.
nasıl bir meyvenin çekirdeği,
kalbi güneş'i görebilsin diye
kabuğunu kırmak zorundaysa,
siz de acıyı bilmelisiniz.
ve eğer kalbinizi,
yaşamınızın günlük mucizelerini
hayranlıkla izlemek üzere açarsanız,
acınızın, neşenizden hiç de
daha az harikulade olmadığını göreceksiniz;
ve kırlarınızın üstünden
mevsimlerin geçişini kabul ettiğiniz gibi,
aynı doğallıkla, kalbinizin mevsimlerini de
onaylayacaksınız.
ve kederinizin kışını da,
pencerenizden huzur içinde seyredeceksiniz.
acılarınızın çoğu sizin tarafından seçilmiştir.
acınız, aslında içinizdeki doktorun,
hasta yanınızı iyileştirmek için
sunduğu "acı" ilaçtır.
doktorunuza güvenin
ve verdiği ilacı sessizce ve sakince için;
çünkü size sert ve haşin de gelse,
onun elleri,
"görülmeyen"in şefkatli elleri
tarafından yönlendirilir.
ve size ilacı sunduğu kadeh
dudaklarınızı yaksa da,
o'nun kutsal gözyaşlarıyla ıslanmış
kilden yapılmıştır."
ermiş - halil cibran -
yıllardır dizelerinde kendi deliliğimden parçalar bulurum..
the madman
you ask me how i became a madman. it happened thus: one day, long before many gods were born, i woke from a deep sleep and found all my masks were stolen -- the seven masks i have fashioned and worn in seven lives, -- i ran maskless through the crowded streets shouting, "thieves, thieves, the curséd thieves."
men and women laughed at me and some ran to their houses in fear of me.
and when i reached the market place, a youth standing on a house-top cried, "he is a madman." i looked up to behold him; the sun kissed my own naked face for the first time. for the first time the sun kissed my own naked face and my soul was inflamed with love for the sun, and i wanted my masks no more. and as if in a trance i cried, "blessed, blessed are the thieves who stole my masks."
thus i became a madman.
and i have found both freedom and safety in my madness; the freedom of loneliness and the safety from being understood, for those who understand us enslave something in us.
but let me not be too proud of my safety. even a thief in a jail is safe from another thief.
khalil gibran -
bu adam yüksekçe bir yere çıkmış da insanlara yüksekçe bir yere çıkıp bir şeyler haykırmamaları gerektiğini haykırıyormuş gibi konuşuyor.