-
bizi biz yapan, görüşlerimizi ve algılarımızı oluşturan şeyler farklı anne babalardan gelen, çok farklı varyasyonlara uğramış genler ile tecrübelerimizin yani yaşadığımız her farklı saniyenin toplamıysa katılmadığım önermedir. bu yaptığım önerme kişiyi o kadar tek yapıyor ki o kişinin herhangi bir eylemini yargılamayı imkansızlaştırıyor, en azından suçlamayı diyelim. yine de bu tek olma durumu kimseyi özel kılmıyor. neden mi. herkes tek -
her insan için ortak olan şey hayatının anlamsız ve önemsiz olmasıdır. geri kalan tüm özelliklerde milyarlarca yaşayan ve kat kat fazlası kadar ölmüş olan her insanın diğer tümden farklı olduğunu düşünüyorum. fakat tarih boyunca önemli olan farklılıklar değil aynılıklar olmuştur. çünkü hayatın önemsizliğini ve anlamsızlığını unutup yaşamaya devam etmenin başka yolu yoktur.
en değer verdiğim ikilem şu; hayat insana verilen bir şans mı yoksa katlanması gereken bir eziyet mi? sanırım buna kişiler kendileri karar veriyor. (dini konularda cüzi irade diye geçen mevzu)
buradan doğan diğer soru; aranması gereken şey hayatın anlamı mı yoksa mutluluğun sırrı mı?
naçizane gözlemim hayatın anlamını arayanların kendilerini zincirlere vurduğudur. anlam bazen bir aşk, bazen haz, bazen çocuk, bazen başarı, bazen iyilik binbir çeşit sayılabilir. her biri insanın boynuna taktığı zincir bana göre. insanın net bildiği şey hayatın anlamının kendinde olmadığıdır. bu yüzden hayatının anlamını ifade etmeye çalışan insanlar öncelikle ailesinden çevresinden, aşktan, sevgiden, iyilikten falan bahseder.
bahsi geçen teklik benim görüşümde anlamsızlık ve önemsizliktir. şöyle bir genel geçer soru var;
her şey, bütün evren tamamen rastlantı eseri ve anlamsızca olmuş olabilir mi?
el cevap: evet, olabilir.
manipüle edilmiş dindar bir beyine sahip değilseniz hiçbir anlam sizi doyurmaz. o zaman ikinci arayışa yönelmekte fayda var diye düşünmeden edemiyor insan. mutluluğun sırrı nedir? benim naçizane cevabım şu; yapmak istemediğin hiçbir şeyi yapmamaktır. mutlak mutluluk biraz, bir süre, bazen mutsuz olarak satın alınan bir olgu değildir.
ek: her insan varolusunun anlamsız, amaçsız ve önemsiz olduğunu kabul edip nasıl yaşayacağına karar vermelidir.