-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (7.75)
bir yolculuk sırasında beatles'ın "norwegian wood" adlı parçasını duyan kahramanımız 37 yaşındadır ve bu parça onu tokyo'da geçirdiği üniversite yıllarına götürecektir. en yakın arkadaşının intihar edişi, geçen zamanın ardından onun kız arkadaşıyla yakınlaşması, araya giren zorunlu ayrılık ve yeni bir kız arkadaş. "imkânsızın şarkısı" yalın, çarpıcı ve sıcak bir aşk hikâyesini anlatıyor. yazarı haruki murakami japon edebiyatının aykırı, ama en çok okunan yazarı. japon geleneklerinin dışında geliştirdiği üslubuyla adından çok söz ettiren murakami'yi dünyaya tanıtan roman "imkânsızın şarkısı".
1968-1970 yılları arasında geçen olaylar, o günün toplumsal gerçeklerini de satırlara taşıyor. ama romanın odağında bu toplumsal olaylar değil üçlü bir aşk var. gençliğin rüzgârıyla hareketlenen "imkânsızın şarkısı"nı ölümle erken karşılaşan gençlerin hayatı yönlendiriyor. hiçbir şeyin önem taşımadığı, amaçsızlığın ağır bastığı, özgür seksin kol gezdiği bir öğrenci hayatı... ama diğer yanda da yoğun duygular var... imkânsız aşklar, imkânsız şarkılar söyleten. hemen hemen her japon gencinin okuduğu roman anayurdu dışında da çok kişi tarafından sahipleniliyor.
-
350 sayfalık romanın 6 -yazıyla altı- kişinin ismi kullanılarak ve bunların 3'ünün intihar etmeleriyle devam edegelen; asıl hikayenin de onların arkadaşları üzerlerinde bıraktıkları anıları üzerine kurgulanan ve toplam karakter sayısının 20 civarıyla sınırlandırılmış, son derece durağan, sevimsiz ve itici olduğu kadar enteresan şekilde beğendiğim bir hikaye. isimleri verilmeyen 3 intihar olayı daha var ayrıca kahramanlarımızın akrabaları olan kişilerden. hepsinin ortak özellikleri de son derece birikimli, yaşama karşı direnç gösterdikleri betimlenen ve akıllı kimseler olmaları.
hippi akımının yoğun olduğu dönemler anlatılmaya çalışıldığı için kadınların bolca cinsel meta olarak kullanılması ve bol alkol tüketimini özellikle vurguluyan yazar, nedense dönemin kült müziklerini yapan gruplardan yalnızca the beatles haricinde janis joplin, hendrix, zappa gibi efsaneler yerine bach, mozart ve düşük soundlu pop şarkıcılarını öne çıkarmış.
68 kuşağının ana felesfesi isyan ise sadece 3 veya 4 yerde gayet cılız ve etkisiz olarak anlatılmış. fakat bir yerde insanın kalbini söken bir tespit var ki, hakkını yememek lazım. tek cümlelik bu tespiti bütün bu silik ve zayıf anlatımı kurtardığı için ve spoiler vermemek adına yazmıyorum.
ana karakter vatanabe'nin ismini ilk 20 sayfaya kadar göremiyorsunuz. naoko'nun kliniğe yattığı zaman vatanabe'ye yazdığı mektuptaki bulması gereken gereken profesör kadının hikayesi ve kişiliği romanın en iyi kurgusudur bence. onun haricinde düşündürücü ve beyin fırtınası yaptıracak bir yer göremedim.
aslında çok çok uzun tespitler ve yorumlar yapabilirim irrite edici olduğu kadar kafama takılan bu kitaptan. 4 defa başlayıp, 4 defa bırakmıştım oysa. bu okuduğum ikinci murakami romanıydı. sahilde kafka bu kitap kadar depresif ve hastalıklı değildi, haliyle daha basit ve daha kötüydü. imkansızın şarkısı dediğim gibi çok sıradışı. yazar hakkında net bir fikir edinebilmek için tüm kitaplarını edinmem gerekecek.
son olarak çevirmen hakkında çiziktireyim. nihal önol gibi profesyonel bir çevirmenin bana göre iki tane kritik hatası vardı. faşo ve çatlak. kitap ismine girmiyorum. kim seçmişse tamamen hatalı.