-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (9.00)
"görüp geçirdiğim olayları anlatmaya başlamamın, öyleyse, tek ve ikincil nedeni, bir kere, kaza eseri de olsa kalemi elime almış olmamdır. bahanem yok; kendimi, yaşadığım şeylerle tanıdığım kişilerin, hayvanların, bitkilerin, gezip gördüğüm yerlerin, serin duvarlar arasına saklanmış iç açıcı odaların, birbirinden güzel kadınlarla bunların olağanüstü memeleriyle kalçalarının, allahın belası bir hançerin, bu hançer tarafından kesilerek öksüz bırakılmış kolumun, bu kesik avucumda aylarca saklamayı başarabildiğim yüzüğün, leyleklerin, tilkilerin, fillerin, kaplanların ve bu kaplanlarla kutsal aslanlar üzerinde seyahat eden başka seyyahların, kitapların, bu kitapları okuyarak deliren acayip dervişlerin ve bütün bunları oturup yazmaya çalışan zeyrek adlı bir kişinin bahanesi sayıyorum."
faruk duman`dan, büyülü bir âleme kışkırtıcı bir yolculuk.
-
faruk duman daha çok kısa hikayeleri ile tanınan, bir çok ödülü olan bir yazar ve can yayınları editörlerinden. bense kendisini kardeşi, polisiye öykü yazarı suat duman yolu ile tanıdım. ayıp olmaz herhalde :)
bu kitabı 2011 yunus nadi roman ödülü sahibi. kitap ilk sayfalardan itibaren iki cümle kurduruyor: "istanbul masallarda güzel", "ihsan oktay anar mı okuyorum?"
faruk duman'ı okurken yaşadığım en büyük şaşkınlık, ihsan oktay anar'ın sanki yıllardır kayıp bir kardeşini bulmuş gibi hissettirmesiydi. aynı büyülü kurgu, aynı masalsı anlatım, aynı detaycılık. benzer güzellik. taklit değil, sanki aynı evde yetişmiş ve kendi dillerini yaratmış iki kardeşi izler gibi.
ihsan oktay anar okuyanlar bilir, hiçbir kitabında okuyucuya kolay bağlanması için bir denklem, yürüyüp gitmesi için hazır bir yol vermez. patikaları dolanmanız, hatta kendi yolunuzu açmanız gerekir. alışıp yol kat edenleri ise bir masal dünyası bekler. faruk duman'ın da başardığı tam olarak bu.