-
bencillik günümüzde kullanılan anlamında kullanılmazsa elbette öyledir. ne kadar moderleşirsek modernleşelim iç güdülerimiz gereği ilkel bir canlıyız. ilkellikten kastım elbette ne olursa olsun hayatta kalmayı çabalamak, üreyip neslini devam ettirme isteğinde bulunmak gibi düşünebilir. iç güdüsel hareketler yani. insan hayatta kalma çabasında olduğundan bunun için her türlü şeyi yapabilir. hayatta kalmamayı sadece ölmemek olarak düşünmemek gerekir. daha rahat bir hayat sürmek, kötü duruma düşmemek, kendi kötülüğüne bir durum olmamasını sağlamak olarak düşünebiliriz. bir insan bunun için pek çok şey yapabilir. dostluklar kurar, yeri gelir düşman edinir, kavga eder, dedikodu yapar, oyunlar oynar. bu onu kötü biri yapmaz her zaman. en basitinden dost edinmemiz bile bir açıdan baktığımızda bencil bir eylemdir. insanın yalnız başına hayatını idame ettiemsi kolay değildir. her şeyi tecrübe edemediği için karşılaştığı bir sorunda yardım alma ihtiyacı duyar ya da direkt birinden yardım talep eder. bir sıkıntısı olduğu zaman birilerine anlatmak ister. hiç kimse birine yardım edeyim ya da onun derdini dinleyeyim ona iyilik yapayım diye arkadaş edinmez. elbette sırf çıkar için de arkadaş edinmez ama arkadaş edinmemesi durumunda topluma kendini kabul ettiremeyip dışlanacak ve hayatta başarız olacaktır. bu yüzden girdiği her yeni ortamda kendi arkadaş grubunu oluşturur. anlatmak istediğimi anlatabildiysem yaptığımız en basit şey bile bencilce olarak adlandırılabilir. ama bencilce olmayan bir şey varsa bence o sevgidir. ailenizden biri, arkadaşlarınızdan biri ya da sevgiliniz olabilir bu sevgi duyduğunuz insan. yüzünü asık gördüğünüzde, ya da bir şey olup canı acıdığında siz de üzülüyorsanız bu hareket bencillikten çok uzaktır bence. ne kadar toplumsal bir kural gibi dursa da sevdiğiniz bir insan üzüldü diye üzülmek zorunda değilsiniz elbette. ama o mutsuz diye siz de mutsuzsanız "insan bencil değildir" düşüncesini en çok destekleyenlerden birisinizdir.
sonuç olarak bakış açısına göre değişir. ilkel duygularımıza göre yargılanırsak benciliz, ama başkalarına karşı beslediğimiz sevgiye göre bakarsak hiç de değiliz. tartışmaya devam. -
insanın en güçlü iç güdüsü yaşamak olduğundan dolayı bu konuyla ilgili kararlarında bencildir, ancak asıl önemli olan bireyin değil türü devamı olduğundan (yukarıda bahsedilen - gen bencil'dir kitabında da geçiyor) türü ingilendiren bir tehlikede bireysel bencillikten ziyade tür çıkarlarına göre hareket eder (istisnalar her daim mevcuttur).
ama insanı asıl güzel yapan bu içgüdülere boyun eğmek zorunda olmaması, ne kadar içgüdüsü bencil de olsa kendini yeterince geliştiren bir insan özgeci olabilir, ahlak kurallarına (kendi çıkarları ile çelişse dahi) uyabilir, insan bencilliğini bir ölçüde yenebilir. -
butun canlilar dogalari geregi bencildir. bencil olmadigini iddia eden bir canli daha buyuk bir kazanim icin o anlik bencilliginden feragat ediyordur.