-
benim bu :)
klasigin disinda olacak ama soyle;
gune bagli olarak (mesela bugunlerde hava guzel ve 11'den once kararmadigindan) isten cikip eve gelip once bahcedeki tum ciceklerimi sular, tarladaki tum yabani otlari ayiklar (hergun yapmazsaniz sonra basedemezsiniz :)) ardindan onlari da sularim.
gecen hafta gelen kislik odunlarimiz (10 metrekup) bahceye yigili durumda oldugundan, el arabasiyla yerlerine tasiyip yerlestirmek ozellikle muthis kol kasi yapar. tabi bu is bir aksamlik is degil :) neredeyse 4 aksamdir yapiyorum, hala bitmedi :)
ardindan tarladan kestigim marulu ayiklayip yikayip kistan yaptigim kirmizi lahana tursusu ve yine bahcedeki domates, salatalik, taze nane ve maydanozla karistirip guzel bir salata yapip yemek ve ardindan biraz kediyle oynayip biraz bahcede yuruyup dinlendikten sonra odun tasima isine geri donmek. odun isleri olmadigi zaman ise, hafif aksam yemeginden sonra bisiklete atlayip soyle yollarda 1 2 3 4 gezinti yapmak da hem spor hem stresle basetmek acisindan harika ;)
sonra arkadaslarim soruyorlar evimde neden tv yok, hic mi izlemiyorum yahu diye, e vaktim mi var ki oturup tv izleyecek :)
biliyorum turkiye kosullarinda olmayan ve asla olamayacak (doga mi kaldi memlekette? olan yerde de is imkani yok vs) seyler bunlar ama yine de paylasmak istedim. birilerinin istedigi gibi yasamak zorunda degiliz hayati, degistirmek elimizde.
dufduf sahili olmasa da kucuk kasabasindan bildirdi :)
kasabalar guzeldir, bosverin o metropolleri ;) -
evet bu benim. o 5 günün 3'ünde iş çıkışı spor yapıyorum. aslında baktığınızda mazoşistçe bir davranış, pratikte pek bir açıklaması yok. sabahın 8'inden akşamın 5 buçuğuna kadar kafayı düzdürdükten sonra çıkıp bir de fiziksel olarak kendimi yoruyorum, sınırlarımı zorluyorum falan. ama bazı sebepler ortaya koyabilirim. bazı insanlar daha sağlıklı bir hayat için, bazıları başkalarına daha güzel görünmek için, bazıları da endorfin bağımlısı olduğu için bunu yapıyor olabilir. bunların hiçbiri benim öne süreceğim sebepler olmazdı. spor yapmaya, ve yarışmaya yaklaşık 9-10 yaşlarında başladığım için ufak bir alışkanlık durumu var ama asıl sebep 'dibi' görmek, evet dibi görmek. nasıl yani? şöyle ki bütün gün boyunca kafa düzen insanlar, yolunda gitmeyen işler, hayatın genel yoğunluğu falan derken ben her yeni günün sonunda beklendiği gibi sıkıştırılmış hidrojen tankına dönüyorum. bu biraz da tahammül sınırlarımın askeri lise yıllarının yıpratıcılığı ve sinir bozuculuğu sebebiyle baya bir düşük kalmasından kaynaklanıyor. konuya geri dönersek, işte günün sonundaki bu halden kurtulmamın yegane ve en zararsız yöntemi spor yapmak. olabildiğince kendimi yorarak ve zorlayarak o bir buçuk saatin sonunda dibi görmek benim için orijine geri dönmek demek, ve tankta ertesi gün için biraz daha yer açmak demek. dibi görmekten kasıt, soyunma odasında oturduğunuzda kafanızı önünüze alıp yavaş yavaş nefes alırken nasıl da bitkin olduğunuzu fark etmeniz ve tek derdinizin nefesinizi düzenlemek, eve gitmek ve duş alıp yatmak olduğu o anı yaşamak. o an bitmiş durumdasın, herhangi bir şeye karşı kendini savunamazsın, sinirlenemezsin, kibirli olamazsın ve dahası bitmiş olan güne dar pek bir şey düşünemezsin. ve sonunda vücudunda yükselen hormonlar sayesinde doğru olanı yapmış olma hissinin verdiği rahatlıkla kafanı yastığa koyarsın. belki yine kolay uyuyamazsın ama en azında zaman daha hızlı akar gözlerini kapadığında.
ya da bütün bunların yerine eve gider 3-4 bira, yarım paket sigara içer yatarsın ama zaman daha yavaş akar gözlerini kapadığında. -
evde yemek olmaması sayesinde devamlılık motivasyonu artabilen insandır(*:"ben değil, bir arkadaşım" değil, pek yakında bariz ben ;) ) :) -
daha önce çay bahçesinde çekirdek çitlemeyle sonlanan girişimimi anlatmıştım : (#134716)
ama artık işler değişti. 2 haftadır iş çıkışı spor yapıyorum. beklediğimin aksine kendimi daha iyi daha enerjik hissediyorum. işin son saatleri artık bitsin gidip koşayım diye diye geçiyor...
işin stresini tantanasını aşıp kendini egzersize adamak psikolojik olarak çok büyük etki ediyor. bu konunun hakkını vermek lazım.
spor zaten hormonal etkisi sayesinde insanı mutlu eden bir eylem. yaşasın endorfin! canım serotonin!