hayatımın dönüm noktalarından biri belki de. gerek özel hayatım, gerek sağlığım hiç iyi değil. yalnızlık ve mutsuzluk kavramlarıyla yeni yeni yüzleşiyorum.

gittiğim hastanede bir kaza yaşıyoruz. doktorlar bile beni umursamıyor sanki. üstüm başım kan içinde çıkıyorum hastaneden. ağlamaya başlıyorum ortalık yerde. durduramıyorum. yalnızım ya, yanımda olmayan herkesten nefret ediyorum. eve de dönmek istemiyorum. kahve diyorum. ben kahveyi severim. kahve içeyim. en yakındaki kafeye gitmeye çalışıyorum. saklı bahçe. hakikaten saklı bura diye düşünüyorum. her seferinde araya araya zor buluyorum. güneş gözüme giriyor. başım dönüyor biraz, zaten güçsüzüm. kahvemi içmeye başlıyorum ve bu şarkı çalıyor. ilk kez duyuyorum. o zamanlar shazam falan yok tabii. aylarca arıyorum neyi dinlediğimi.

bir anda içimde bir umut, mutluluk birikiyor. kendime bakıyorum şöyle, ne kadar zayıflamışım. aynaya bakıyorum, çirkinleşmişim gibi. başımı kaldırıyorum, koskoca bursa. canım çimlere oturmak istiyor. bursa'yı sevdiğimi fark ediyorum ilk kez. sonra bir şeyi sevmek neye benziyor onu hatırlıyorum. sonra işte her şey geride kalıyor.