Filmin açılış sahnesinden itibaren insanı içine çeken bir “soğukluğu” var. Rusya’nın meşhur hava şartlarına sık sık vurgu yapılması sanki çocukların hayatının ne kadar çetin geçtiğine işaret ediyor. Zor koşullarda bile çocukların ne kadar güçlü olduğunun vurgulandığı yerler oldukça fazla. !---- spoiler ----!

Örneğin, zengin yetişkinlerin olduğu araba bozulduğunda yardıma yetimhaneden çocukların gelmesi... Fiziksel gücü çok daha fazla olmasına rağmen kılını kıpırdatmayan, çocuklara ihtiyaç duyan bu yetişkinleri gördükten sonra bana öyle geliyor ki yönetmen/ senarist burada “Yetişkinler ne durumda olursanız olun, ilerleyebilmeniz için çocuklara ihtiyacınız var” diyor.

!---- spoiler ----!
Çocuklar her ne kadar Rusya’nın bir yetimhanesinde olsa da dünya genelinde geçmişte veya hali hazırda yaşanan başka bir insanlık suçunu da bizlere gösteriyor: Çocuk işçiler. Filmi izlerken bazı sahnelerde William Blake’in ünlü “Chimney Sweeper” (Baca Temizleyicisi) şiirini okuyormuş hissi yaşamak mümkün: “So if all do their duty, they need not fear harm.” ( Hepsi görevini yaparsa, zarar görmekten korkmalarına gerek yok.)
Film dram türünde olmasına ve insanı derinden etkileyen bir konuya sahip olmasına rağmen bunu “ajitasyon” kıvamına getirmiyor. Örneğin çocuğunu bulmak için yetimhaneye gelen annenin, durakta Vanya ile gerçekleştirdiği sohbet insanı hüngür hüngür ağlatmasa da içinde bir burukluk bırakıyor. Sanırım filmin şu sahnesinde “foreshadowing” (metnin kendi içinde spoiler içermesi) kendisine yer bulmuş oluyor: !---- spoiler ----!

Kadının otobüs için “İstanyona gider mi?” sorusuna gelen “Evet son durakta ineceksin” cevabından sonra gülmesi ve bu repliği tekrar etmesi. Bana intiharı çağrıştırıyor ki sonradan kadının ölüm haberi geliyor.

!---- spoiler ----!
Filmin son dakikalarını doğru anladığımdan emin olabilmek için Andrei Kravchuk ile filmin sonu hakkında yapılmış bir röportaj bulmam gerekti. Herkeste aynı etkiyi yaratıyor mu bilmiyorum ancak benim gibi emin olmak isteyenler için buyrun . İyi seyirler.