-
başta kontrol altında tutulan davranış biçimi, zamanla istemsizce üzerinize oturuverir. herkes gibi kendiniz de benimsersiniz.üzerinize yapışmış rol gibidir, yafta gibidir. öyle ki o kadar benimsedikten sonra bunun sonradan oluşmuş bir durum olduğunu hatırlamamaya başlarsınız. sadece ihtiyaçlılara karşı yapılmaz, o zaman başkalarına olmadık,basit, sevimli ihtiyaçlar yaratırsınız. yer yer bazı duygularınıza rest çekmek zorunda kalmaya başlar, keskin kokulu duygulardan arınma haddine gelirsiniz(kin güdememe, nefret edememe, çok sevememe). o aşamada artik iyi davranınca karşınızdakinin iyiliğini düşünmeksizin kendinizi tatmin etmiş olursunuz(sevgisizlik en beteri). artık diğer insanlar sizin ihtiyacınızı gidermekte bir araç olmaktan öteye geçemezler, bunu fark da etmezler. bu apaçık bir bencilliktir, piçliktir.
ve iyi davranmak mükemmel bir vicdanî eziyet çektirme biçimidir. -
dostunuza da düşmanınıza da yaptığınızda istendik yönde sonuç verir. -
ne yazık ki; kibarlık ve olumlu yaklaşmak, iyi davranmak tr şartlarında çoğunlukça bir zayıflık olarak görülür ve faydalanılmaya çalışılır.
sadece değecek insanlarda geri dönüşü iyidir. -
iyi davranmak, karşılık beklemeden, karşındaki kişiyi ayırt etmeden yapıldığında iyi davranmaktır. karşılık beklemek, geri dönüş beklemek yatırımdır bence. kimseyi eleştirmek ya da tartışma konusu oluşturmak değil kesinlikle maksadım. zira iyilik yapabilecek kadar gerek maddi gerekse manevi olarak güçlü isen, bu iyilikten sonra sana nasıl bakıldığı dahi seni etkilememeli sanki.
hatta karmik düzlemde, iyi bir davranışlar cezasız kalmaz genellikle çünkü (bkz: karma) 'ya göre insan hayatında iyi-kötü, mutluluk-üzüntü vb duygular hep karşılıklı dengelenir. yani insan iyilik yaptığında, yaptığı iyilikten dolayı, karşılıksız dahi olsa, iyi hissederse (ki bence kendin iyi hissetmek için iyilik yapmak dahi iyiliğin beklenti/çıkar olarak karşılık bulması demek) bunun dengelenmesinde kötü hissedeceği bir şeyde yaşarmış. yani karma, "ben birisine kötülük yaptım dur kendimi kurtarmak adına ona iyilik yapayım da dengeliyim" demek değildir.
yani sen, iyilik yaptığında, kendini dahi ruhen olumlu etkilememek adına, karşılık beklemeden iyilik yaparsan, yani senin yaptığın iyilik gerçekten yapılıp, unutuluyorsa, iyilik oluyormuş. -
başlıkta iyilik yapmaktan değil iyi davranmaktan bahsediliyor ki bunlar aynı şeyler değil.